BERAAT GECESİ'NDE KILINACAK 100 REK'AT NAMAZ İLE İLGİLİ İBRETLİ BİR OLAY... Tarih 17 Ağustos 1999… Saat gece 03:02…

 BERAAT GECESİ'NDE KILINACAK 100 REK'AT NAMAZ İLE İLGİLİ İBRETLİ BİR OLAY...

Tarih 17 Ağustos 1999… Saat gece 03:02…

Marmara bölgesi büyük bir depremle sarsıldı. Bölgemizden de korkutucu bir şekilde hissedildi… Gölcük merkezli depremde Sakarya, İzmit, Yalova bölgeleri hatta İstanbul bile hasar aldı, pek çok can kaybı yaşandı. Aradan aylar geçer… Kütahya Çamlıca Talebe Yurduna bir araba gelir. İçerisinden bir aile iner, bahçeden bir Talebe çağırırlar ve ellerindeki yazılı bir kağıttan bir şeyler sormaya başlarlar. O sırada yurdumuzda vazifeli olan Osman Yılmaz hoca efendi de yardımcı olmak için yanlarına gider ve ibretlik olaya şahit olur.

Misafirlerin elindeki kağıtta iki şey yazmaktadır:

1- Kütahya’da Çamlıca Talebe Yurdu,
2- Burada öğrenci olan, Lütfi Taşkıran.

Evet burası Kütahya Çamlıca Talebe Yurdu, bu tamam. Peki burada üniversite öğrencisi Lütfi Taşkıran var mı? O da "Var" deyince demek ki doğru imiş diye büyük bir sevinç gösterirler. Adeta yerlerinde duramazlar, hemen onunla görüşmek isterler… Sonra talebe arkadaşımız bulunur ve misafirler başlar sormaya:

-Senin geçen sene Üniversitede şu isimli bir arkadaşın var mı idi?

-Evet vardı? Adapazarı’ndan... Ama o, geçen sene depremde vefat etti.

-İşte o bizim oğlumuzdu. Peki bir şey daha soracağız. Geçen sene Beraat kandilinde 100 rek'at namaz kıldınız mı?
-Evet, dedi ve şöyle anlattı talebe arkadaşımız:
-Arkadaşımı zaman zaman yurda davet ederdim. O da bir gün beni ve yurdu ziyarete gelmiş. O gün beraat kandili idi. Talebeler oruçlu idi, akşam iftar için yemekhaneye indik, iftar soframıza katıldı. Sonra bizimle beraber akşam namazına geldi. Hatta ben, bu gece yapacağımız ibadetler var, kılınacak 100 rek'at nafile namaz var, arkadaşa çok ağır gelir, benim ibadetime de mani olur diye düşünmüştüm. Ama öyle olmadı. Arkadaşım yapılan sohbetten çok etkilenip bu geceyi bizimle beraber ihya etmek; hatta 100 rekatlık namazı da kılmak istedi, ben de çok sevindim ve beraberce kıldık…
Anne ve baba sevinç gözyaşları dökerek anlatmaya başlarlar:
-"Evet biz oğlumuzu geçen sene depremde kaybettik... Uzun zaman üzülüp ağladık... Aylar sonra oğlumuzu rüyamızda gördük. Çok neşeli idi. Cennet köşklerinde idi.