Bir kıssadan Hisse Adamın uzun yıllar devesiyle taşımacılık yapmış. Yaşlanan deve yolun sonuna gelmiş. Artık öleceğini anlayınca; "sahibimi çağırın da helâllik vereyim" demiş. Devenin sahibi; " ne hakkı varmış ki bende?" demiş. Demiş ama yine de merak etmiş. Dayanamayıp devesinin yanına gitmiş. ' Ne hakkın var ki bende?' demiş. Deve; " Öyle deme! İlk önce benim taşıma gücüm belliyken bunun iki katı çuval yüklerdin bana. Bu hakkımı helâl ediyorum sana. Benim günlük 10 kg yiyeceğe ihtiyacım varken, sen hep 8 kg verirdin, kalanını vermezdin. Bu hakkımı da helâl ediyorum. Ayrıca; Üç günlük yolu iki günde gitmem için sopayla döverdin beni. Bu hakkımı da helâl ediyorum. Dahası; Bir de yavrum olmuştu. Onu kesmiş, misafirlerinle bir güzel yemiştiniz. Bu hakkımı da helâl ediyorum. Ama bir hakkım var ki onu asla helâl etmeyeceğim. Mahşerde bunu senden soracağım." Sahibi merakla sormuş; " Nedir o??" " Her seferinde her yolu en iyi ben bildiğim hâlde, tüm yükü ben taşıdığım hâlde, yularımı bir eşeğe verirdin. Onu önüme koyardın. Beni bir eşeğe mahkûm ederdin ya, işte bu hakkımı asla helâl etmeyeceğim." demiş. Düşünülmesi ve ibret alınması gereken bir hikâye... " Ehil olmayan, liyâkatsiz insanlara; Hiçbir makamın, hiçbir değerin, hiçbir emanetin teslim edilmemesi dileğiyle...