İlk günden âşık oldum! ..” Behaeddin-i Buhari hazretlerinin bir talebesi naklediyor: Ben Semerkant’ta iken, Behaeddin-i Buhari hazretlerinin “büyük bir velî” olduğunu

 İlk günden âşık oldum! ..”

Behaeddin-i Buhari hazretlerinin bir talebesi naklediyor: Ben Semerkant’ta iken, Behaeddin-i Buhari hazretlerinin “büyük bir velî” olduğunu işittim bir dostumdan.

O anda sevgisi yer etti kalbimde.

Onu görmek için Buhara’ya gittim.

Annem, harçlık olarak “dört altın” dikmişti gömleğime.

Buhara’ya varıp, o büyük velinin sohbetiyle şereflendim.

İlk günden âşık oldum kendisine.

Beni de talebeliğe kabul etmesini çok istiyor, ama söylemeye cesaret edemiyordum.

Nihayet kendisi çağırdı beni yanına.

Kulağıma eğilip;

- İsteğini yaparız, ama altın vermen lazım, buyurdu.

- Ben fakir biriyim, bende altın ne arasın, dedim.

Gülümseyerek;

- Dört altının varken, yok diyorsun, buyurdu.

Çok utanmıştım.

Mecburen o “dört altın”ı söküp arz ettim kendisine.

Onları alıp, uzattı bir çocuğa.

Fakat istemedi çocuk.

Hatta yüzünü buruşturdu.

Ben ise sevinmiştim almadığına...

Bir gün, bir köye gidilmişti.

Orada bir fırsatını bulup;

- Beni ne zaman talebeliğe kabul edeceksiniz efendim? diye sordum.

O zaman o “dört altın”ı isteyip, köyün çocuklarından birine verdi.

Fakat o da reddetti altınları.

Ben ise sevinmiştim yine.

Ben, bu olanlardan bir şeyler sezdim.

Zira kalbimde “altın sevgisi” vardı hâlâ.

Belki de bunun için kabul etmiyordu.

O anda büyük veli bana bakıp;

- Evet öyledir. Kalbte altın sevgisi, bu yolda bulunmaya manidir, buyurdu.

“Ben bundan kurtulmak istiyorum” diye düşünürken, bir nazar etti bana.

İşte ne olduysa o anda oldu.

“Altın sevgisi” çıktı kalbimden.

Yerine “Allah sevgisi” doldu.

Ve o zaman talebeliğe kabul edildim.