Peygamber Efendimizin (s.a.v.) Mekkeliler ile imzaladığı Hudeybiye Musâlahası’nın başlıca şartları şunlardır: Müslümanlar ile diğer taraf arasında on sene harp olmayacak, iki taraftan hiçbiri diğerinin malına, canına taarruz etmeyecek. Müslümanlar, bu sene Beytullâh’ı ziyaret etmeden dönecekler. Sonraki sene üç günü geçmemek üzere Mekke-i Mükerreme’ye gelip Kâbe-i Muazzama’yı ziyaret edebilecekler. Bu üç gün Mekkeliler, şehrin dışına çıkacaklar. Müslümanlardan Kureyş’e sığınanlar döndürülmeyecek, fakat Kureyş’ten Müslümanlara sığınanlar geri döndürülecek. Müslümanlardan hac, umre veya ticaret için Mekke-i Mükerreme’ye geleceklerin canları ve malları, emniyet altında olacak. Kureyş tarafından Mısır’a, Şam’a gitmek ve ticaret yapmak üzere Medîne-i Münevvere’ye gelenlerin dahi canları ve malları emniyette bulunacak. Kureyş’ten başka kabileler, isterlerse Müslümanların ve isterlerse Kureyş’in himayesine girebilecek. Hudeybiye Musâlahası’nın ehemmiyeti pek büyüktür. Bunun bir kısım faydaları şunlardır: a) Ashâb-ı Kirâm, harbe hazırlanmamışlardı, silahları noksandı. Bu musâlaha ile harbin önü alınmış oldu. b) Harp edilseydi, Kâbe-i Muazzama’ya hürmetsizlik edilmiş olurdu. Bilhâssa, Mekke-i Mükerreme’de bulunup da Müslüman olduklarını gizleyen bir kısım zayıf Müslümanlar zarar görebilirlerdi. c) Mekkeliler, Medîne-i Münevvere’de kurulan İslâm hükümetini o zamana kadar tanımıyorlardı. Bu sulh sayesinde tanımış oldular. d) Müslümanlar, Kureyş’in taarruzundan emin olarak başka düşmanlarıyla uğraşmaya vakit buldular, başka taraflarda fetihler elde ettiler. e) Birçok kabileler, Müslümanlar ile serbestçe görüşerek Müslümanlığın yüceliğini anlamış oldu, Müslümanlığı kabul edenlerin sayıları, birdenbire pek çok arttı. Mekke’nin fethinin önü açılmış oldu. Hâsılı; Hudeybiye Musâlahası, bir feth-i mübîn idi.