***ALİMLER BÜTÜN GÜCÜNÜ, GAYRETİNİ İKİ HUSUSTA YOĞUNLAŞTIRMALIDIRLAR.

 ***ALİMLER BÜTÜN GÜCÜNÜ, GAYRETİNİ İKİ HUSUSTA YOĞUNLAŞTIRMALIDIRLAR.

1. Nefislerini terbiye ( her türlü yanlışlıktan temizleme )

2. Talebelere faydalı olmak ve onlara dinlerini öğretmektir ki, bu başkalarına da geçen bir ibadettir.

Ve alimlerin isimlerinin kıyamete kadar hayırla yad edilmesine vesiledir. Aynı zamanda sadaka-i cariyedir.

Ayrıca dini mes’elelerden insanlar tarafından saptırılan olursa onu ıslah etmelidirler. Bize gelip sorulsun diye beklemek yerine, kendileri insanlara faydalı olmaya talib olmalı, onları kendi hallerine bırakmamalıdırlar. Çünkü alimler Peygamber varisleridir. Peygamberler ise, böyle bir talep beklemeksizin insanların toplandığı yerlere giderler ve onları irşad ederlerdi. Fakat bu çok zor bir iş olduğu için yardımlaşma ve istişareye muhtaçtır.

Farzı kifaye de olsa bu vazifeyi terk etmemek lâzımdır. Zira birçok köy ve mahalle imamı dahi ilmihal ve tashihi huruf bilgilerini tam olarak bilmemektedirler. (3) Günaha düşmemeleri için bunları öğrenmeye mecbur edilmeli ve bu hususta müsamaha edilmemelidir.

Dini, değişikliklerden korumak, halkı muhafaza etmek, düşmanlarına karşı onları müdafaa etmek, ülkeyi imar etmek, kaybolan mallarını araştırmak, adil olmakla beraber haksızlıklara göğüs germek, hak edenleri cezalandırmak, güvenilir ve yeterli kimselere işleri takip ettirmek sultanın vazifelerindendir.

Özetle dini mes’elelerde bozulmaları önlemek için gücü yettiği kadar çalışmak, bu hususta yardımlaşmak ve bu hususta meydana gelecek sıkıntılara sabretmek alimlerin görevlerindendir.