Ebûbekir Sıddîk R anh:
“Ben Rasûlullâhﷺ’in yanında iken O’na şu âyet-i kerîme nâzil oldu:
«Kim bir kötülük yaparsa cezâsını görür ve Allah’tan başka ne bir dost ne de bir yardımcı bulabilir.» (en-Nisâ, 123)
«–Ey Ebûbekir! Bana indirilen bir âyeti sana okuyayım mı?» buyurdu. Ben:
«–Tabiî ki yâ Rasûlâllah!» dedim.
Bana bu âyeti okuttu. Sanki belimin kırılıp ayrıldığını hissettim ve öylece kasılıp kaldım. Peygamberﷺ:
«–Neyin var, ne oldu ey Ebûbekir?» diye sordu.
«–Anam babam Sana fedâ olsun yâ Rasûlâllah! Hangimiz kötülük işlemez ki? Şimdi biz işlediklerimiz yüzünden muhakkak cezâlandırılacak mıyız?» dedim.
Rasûlullâhﷺ:
«–Ebûbekir! Sen ve mü’minler, hatâlarınız sebebiyle dünyâda (bâzı sıkıntı ve meşakkatlere uğratılarak) cezâlandırılırsınız. Öyle ki sonunda Allâh’a günahsız olarak kavuşursunuz. Diğerlerine gelince onların yaptıkları biriktirilir ve cezâları kıyâmet günü verilir.»”
(Tirmizî, Tefsîr, 4/3039)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder